Z historii szkolnictwa w Bachowie
Początki szkolnictwa w Bachowie nie są dokładnie znane. W XV w. na terenie miejscowości noszącej wówczas nazwę Stupnica istniały parafie katolicka i prawosławna, a przy nich funkcjonowały szkoły. W 1507r. parafia katolicka została przeniesiona do Babic, co spowodowało ograniczenie dostępu do nauki ludności polskiego pochodzenia.
W 1859r. hr. Julia Dembińska wraz z gminą utworzyła w Bachowie szkołę. Nauczycielem w niej był Eustazy Łużycki, a od 1879r. Jakub Antoniewicz. Od tej pory datuje się w miarę systematyczne nauczanie dzieci. Około 1910r. nauczycielami w miejscowej szkole zostali: Jan Maślanka – kierownik, Aleksandra Tkacz oraz Helena Tkacz. W 1925r. w Bachowie była szkoła polska i ruska.
W 1926r. kierownikiem polskiej szkoły został Henryk Błoński, a jego żona Eugenia Błońska uczyła j. polskiego. Po śmierci kierownika szkoły ruskiej Aleksandra Tkacza obydwie szkoły zostały połączone w jedną. Kierował nią Henryk Błoński. Budynek szkoły był blisko drogi na skarpie , prawie w tym samym miejscu, gdzie obecnie znajduje się szkoła. Był murowany z cegły z mieszkaniem dla nauczyciela oraz jedną lub dwoma izbami lekcyjnymi.
W 1939r. kierownictwo nad szkołą w Bachowie objął Władysław Stankiewicz. Nauczycielami byli: Stefania Lemczyk, Stefania Paluch, Stanisława Szambelówna. Uczyło się w niej ponad 200 uczniów w tym narodowości niepolskiej aż 2/3 (Ukraińcy, Żydzi). Wraz z wkroczeniem oddziałów radzieckich nastąpiły zmiany, językiem wykładowym został rosyjski i ukraiński, języka polskiego nie było.
W 1941r. podczas działań wojennych szkoła została zniszczona, a mieszkańcy wioski wysiedleni, wrócili z powrotem w 1942r. Wówczas zorganizowano szkołę w koszarach wojskowych, uczono w niej w języku polskim i ukraińskim. Uczniów polskiego pochodzenia było tylko około 20. Lekcje w koszarach odbywały się codziennie. Dzieci posiadały podręcznik korzystały min. z takich pomocy dydaktycznych jak: mapy, radio, liczydło, była również biblioteka.
Jesienią w 1944r. na wioskę zaczęły napadać bandy UPA i wiosną 1945r. Polacy mieszkający w Bachowie uciekli do Babic. Dokumentacja przedwojenna oraz z okresu okupacji została zniszczona przez bandy.
Do roku 1952 w wiosce nie było szkoły ze względu na napady band UPA. W 1952r. zaczęto remont budynku szkolnego, po kilku miesiącach nauka już odbywała się w normalnych warunkach.
W 1962r. kierownikiem Szkoły Podstawowej w Bachowie została Józefa Ibowicz.
W 1975 roku oddano do użytku budynek nowej szkoły. W 2005r. dokonano generalnego remontu, wymieniono stolarkę okienną, ocieplono budynek, zmieniono dach oraz wykonano nową elewację.
W 2008r. nadano szkole imię Sybiraków oraz otrzymała ona sztandar. Przed budynkiem odsłonięto cokół upamiętniający wywózkę mieszkańców Bachowa na Sybir.